zabaneh

اشکان شاپوری نویسنده.ترانه سرا.شاعر و کارگردان ایرانی،همزاد خاطرات مخاطب را به صورت روانشناسانه و رفتارشناسانه کشف می کند و این گونه شعرهایش را می سازد.

او در فیلم هایش نیز همینگونه مخاطب را در جزئیات و روایت هایش غرق می کند.مفاهیمی عمیق از جامعه گرفته تا روابط انسانی مثل عشق،او یکی از ماهرترین هنرمندانیست که در اشعارش تصویری عمل می کند و درون مایه های اصلی آثار وی عشق است.با اینکه او بارها در گفتگوهایش گفته که عشق را تجربه نکرده و دوست دارد با اشعارش به رمانتیست برسد.

سبک خاص اشکان شاپوری در نوشتن و فیلم ساختن از او هنرمندی منحصر به فرد ساخته که حتی اگر نامش در پای فیلم نامه ها،اشعار و فیلم هایش نباشد مخاطب از خواندن شعر،قصهیا تماشای فیلم هایش می تواند حدس بزند که اثر برای اشکان شاپوریست،او امضاهای خاص خود را در اشعار،داستان ها و فیلم هایش پراکنده کرده.ناگفته نماند که اشکان شاپوری از آن دسته هنرمندان صاحب سبکیست که می شود در آثارش تنوعرا در قالب و فرم های متفاوت حس کرد،بزرگداشت این هنرمند در سال 1392 برگزار شد.

از سفر برگرد.سال هاست نمازم را شکسته می خوانم.

موهایت را می بندی

یک مرد معمولی می شوم

نه شاعر

نه فیلم ساز

نه نویسنده

هیچ چیز

دو چیز را هرگز نفهمیدی

من و پیر شدن را.

غافل از این بودی که ما هر سال بیشتر به تو نزدیک می شویم.

گفتی میام وقتی بهار اومد.

گفتی میام تا انتظار اومد.حتی غمت باهام کنار اومد

اردیبهشتی قشنگ من گفتی میام وقتی بهار اومد

گفتی میام اما نگا چی شد؟ برگشتنت انگار شوخی شد

انگار نه انگار قول دادیو.دوری من واست طبیعی شد

گفتم میام تا زندگی باشه تا کار من بخشندگی باشه

پاییز بود گفتی بهار میام گفتم بهت هر چی بگی باشه

تو زندگی سازش نمی کردی.یکبار هم خواهش نمی کردی

واسه منی که عاشقت بودم یک بار آرایش نمی کردی

حالا بهار اومد کجایی تو؟ از زندگیم انگار جدایی تو

دارو ندار زندگی من مایوس کردی این فداییتو.

می گن بهار اومد کو اون زن پس؟ گفتی میاد وقت شکفتن پس؟!

حالا که یادت رفته قولترو اردیبهشتیا چی می گن پس؟!

گفتن که عشقت زیر قولش زد.گفتم که شاید باشه حالش بد

گفتم دوسش دارم به حد مرگ با اینکه بی رحمه زیاد از حد.

پنجره

نگاهت می کنم چشمات واسه من پنجره می شه

تماشای تو هر لحظه واسه من خاطره می شه

چه موهایی چه دستایی چه چشمای قشنگین

عزیزم این قدر رویا توو چشمات راستی از چیین؟

داره آتیش م گیره برای تو تنم توو عشق

منو تنها نذار هرگز که درجا می زنم توو عشق

تو انقدر خوب می خندی دلم می خواد دیوونت شم

واسه اینه بهت می گم فدای چال گونت شم

حواسم پیشته دائم شدم زیرو بمت از دور

حواست باشه می فهمی چه قد می بوسمت از دور

قدیمی فکر می کردم ولی عشقت به روزم کرد

عوض می شه کنار تو نگاهم به عذابو درد

تباهی

هر جا می ره به تو فک نمی کنه

تماسای تورو چک نمی کنه

می ره تنهایی سفر هر جایی خواست

اما به چشای تو نمی گه راست

عملش رو صورتش اضافیه

دوس داره همه یگن چه دافیه

می گه از کشورمون خسته ام هی

واسه زندگی می خوام برم دبی

واسه پیجس فکر تیک آبیه

هدفش توو زندگی سرابیه

واسه لب هاش روز و شب فکر زله

سلیقش توو بینی مثل مایکله

دیگه سی و چند سال شد چشاش

اما تو هنوز می میری براش

دوس داره که عاشقش کینگ بشه

خودشم طراح پرسینگ بشه

سر توو گوشیو رو کاناپه ولو

توی این سن اشتباه می ره جلو

نمی تونه عشقو هندل بکنه

فک کنم دیگه تورو ول بکنه

موهاشو وا می کنه توو استوریش

حرف رفتن شده واسه تو کوریش

توو اینستاش دیگه رل نمی زنه

به موهاشم دیگه تل نمی زنه

دیرو زود اون به تباهی می رسه

به مسیر اشتباهی می رسه.